MACRON HOUDT PREMIER OP ZIJN PLAATS VOOR “STABILITEIT VAN HET LAND”
De Franse president Emmanuel Macron wilt dat Gabriel Attal nog doorgaat als Franse premier. Attal had eerder aangekondigd om zijn ontslag in te dienen bij president Macron na het grote verlies bij de tweede en beslissende ronde van de Franse parlementsverkiezingen.
De Franse kiezers verdeelden de wetgevende macht in links, midden en uiterst rechts, waardoor er geen fractie overbleef die ook maar in de buurt kwam van de meerderheid die nodig was om een regering te vormen. De resultaten van de stemming van zondag vergrootten het risico op verlamming van de op één na grootste economie van de Europese Unie.
Macron gokte erop dat zijn beslissing om vervroegde verkiezingen uit te schrijven Frankrijk een “moment van opheldering” zou geven, maar de uitkomst liet het tegenovergestelde zien, minder dan drie weken voor de start van de Olympische Spelen in Parijs, wanneer het land in de internationale schijnwerpers zal staan.
Premier Gabriel Attal had gezegd dat hij indien nodig in functie zou blijven, maar bood maandagochtend toch zijn ontslag aan. Macron, die hem zeven maanden geleden benoemde, vroeg hem onmiddellijk om aan te blijven ‘om de stabiliteit van het land te verzekeren’. De belangrijkste politieke bondgenoten van Macron namen deel aan de ontmoeting met Attal in het presidentiële paleis, die na ongeveer 90 minuten eindigde.
Attal maakte zondag duidelijk dat hij het niet eens was met het besluit van Macron om vervroegde verkiezingen uit te schrijven. De resultaten van twee stemrondes resulteerden niet in een duidelijke overwinning om een regering te kunnen vormen nog voor de linkse coalitie, de centristische alliantie van Macron, of extreemrechts.
Volgens officiële resultaten die begin maandag werden vrijgegeven, bleven alle drie de belangrijkste blokken ver achter de 289 zetels van de 577, die nodig waren om een regering te kunnen vormen.
In plaats van zich achter Macron te scharen zoals hij had gehoopt, grepen miljoenen mensen de verkiezingen bij de eerste ronde aan als een kans om hun woede te uiten over inflatie, misdaad, immigratie en andere grieven – inclusief zijn regeringsstijl.
Bij de tweede rondewas het politieke akkoord tussen links en het centrum om de extreemrechtse National Rally te blokkeren grotendeels succesvol. Veel kiezers besloten dat het belangrijker was om extreemrechts van de macht te houden dan wat dan ook, en steunden hun tegenstanders in de tweede ronde, ook al kwamen ze niet uit het politieke kamp dat ze gewoonlijk steunen.
Nationale Rallyleider Le Pen, van wie verwacht werd dat hij in 2027 voor de vierde keer kandidaat zou zijn voor het Franse presidentschap, zei dat de verkiezingen de basis hebben gelegd voor ‘de overwinning van morgen’.
Racisme en antisemitisme ontsierden de verkiezingscampagne, samen met Russische desinformatiecampagnes, en meer dan vijftig kandidaten meldden fysiek te zijn aangevallen – hoogst ongebruikelijk voor Frankrijk.
In tegenstelling tot andere landen in Europa die meer gewend zijn aan coalitieregeringen, kent Frankrijk geen traditie waarin wetgevers uit rivaliserende politieke kampen samenkomen om een meerderheid te vormen. Frankrijk is ook meer gecentraliseerd dan veel andere Europese landen, waarbij veel meer beslissingen in Parijs worden genomen.
