BREXIT HEEFT THE CITY 40.000 FINANCIËLE BANEN GEKOST
Het vertrek van Groot-Brittannië uit de Europese Unie heeft het financiële centrum van Londen ongeveer 40.000 banen gekost, vertelde de burgemeester van de City of London aan Reuters, een veel grotere impact van Brexit dan eerdere schattingen.
Nadat Groot-Brittannië in 2016 had gestemd om uit het handelsblok van de EU te stappen heeft Dublin het meest gewonnen, door 10.000 banen aan te trekken zei Michael Mainelli. De steden als Milaan, Parijs en Amsterdam hebben ook geprofiteerd van banen die vanuit Londen waren gemigreerd, volgens Mainelli.
“Brexit was een ramp,” zei Mainelli, het ceremoniële hoofd van het financiële centrum van de Londense City. “We hadden 525.000 werknemers in 2016. Mijn schatting is dat we er iets minder dan 40.000 zijn kwijtgeraakt.”
Tijdens de Brexit stemde het financiële centrum van de Londense City tegen uittreden. “De City stemde met 70-30 om te blijven. We wilden het niet,” zei Mainelli, eraan toevoegend dat hij zijn inspanningen om “meer betrokken te raken” bij Europa heeft verdubbeld en dit jaar negen bezoeken heeft gebracht aan landen in de regio.
Hoewel sommigen hoopten dat Brexit Londen de vrijheid zou geven om immigratie te verminderen, grote hoeveelheden EU-regelgeving te schrappen en de economie te versterken, steeg de immigratie, bleek regelgeving moeilijk te ontwarren en vertraagde de economie.
Keir Starmer, de nieuwe premier van Groot-Brittannië, heeft geprobeerd om de betrekkingen met het Europese vasteland, die beschadigd waren door jaren van moeizame Brexit-onderhandelingen, weer op te bouwen.
Starmer wil een aantal obstakels voor zakendoen met EU-landen wegnemen, waaronder een overeenkomst voor wederzijdse erkenning van beroepskwalificaties, maar heeft een terugkeer naar de interne markt van het blok uitgesloten.
Volgens recente opiniepeilingen vinden de meeste Britten dat Brexit tot nu toe mislukt is, maar voorstanders zeggen dat Groot-Brittannië meer vrijheid heeft om zijn eigen weg buiten de EU te volgen. Ze wijzen op de economische neergang in Duitsland en de politieke onrust in Frankrijk als bewijs voor de tekortkomingen van het blok.
