De beruchte Nederlandse drugsdealer J.J. Leijdekkers vestigde zich gemakkelijk in Turkije, verwierf meerdere identiteiten, kreeg een verblijfsvergunning en volgde zijn criminele activiteiten vanuit een luxe villa, terwijl hij naadloos geld door het Turkse banksysteem verplaatste en consequent juridische repercussies ontweek, ondanks herhaalde waarschuwingen uit Nederland. Volgens een artikel van Abdullah Bozkurt in Nordic Monitor.
De harde aanpak van Nederlandse drugsbaron Leijdekkers in Turkije kwam uiteindelijk neer op een pr-show. Ondanks de aanvankelijke ophef rond de operaties, lijken de inspanningen oppervlakkig en dienen ze meer om het imago van de overheid op te vijzelen dan om de georganiseerde misdaad echt aan te pakken.
Niet alleen Leijdekkers, maar ook zijn criminele handlangers wisten ongeschonden een strafzaak te ontlopen en uit Turkije te vluchten.
Een zaak die met vertraging door de Turkse overheid was aangespannen, ondanks overweldigend bewijs van hun betrokkenheid bij drugshandel, witwassen van geld en andere illegale activiteiten.
Turkije misbruikte de zaak om zijn wankelende imago op te vijzelen, onderhandelingen met verschillende Europese landen te forceren en een gunstig verhaal te presenteren tijdens vergaderingen van de Financial Action Task Force (FATF), maar liet uiteindelijk de bal in de zaak vallen en liet iedereen vrij die was vastgehouden tijdens de politieacties van 2023.
Volgens informatie verkregen door Nordic Monitor, kreeg Leijdekkers, ook bekend als Bolle Jos (Chubby Jos), twee verblijfsvergunningen in Turkije -één onder zijn echte naam en de andere onder een valse identiteit- samen met nationale identiteitsnummers, waardoor hij zijn drugshandel en witwasbedrijf vanuit het land kon blijven runnen.
Eerst kreeg hij identiteitsnummer onder zijn echte naam. De tweede verblijfsvergunning, met een andere identiteitsnummer, werd verleend onder naam Daniel Ernst Schwank, met behulp van een vals Duits paspoort.
Dit kwam tijdens de strafzaak naar boven, die uiteindelijk werd opgestart onder toenemende druk van de Nederlandse overheid.
Het verkrijgen van twee verblijfsvergunningen onder twee verschillende identiteiten suggereert sterk dat Leijdekkers hand boven het hoofd wordt gehouden binnen de Turkse overheid.
Het zou vrijwel onmogelijk zijn geweest zonder dergelijke steun, aangezien het aanvraagproces vingerafdrukken en biometrische controles vereist. Dit geeft aan dat hij hulp moet hebben gekregen van machtige figuren binnen het systeem.
Leijdekkers put zijn macht uit de grote hoeveelheid drugsgeld en dit is zeker geen uitzondering in Turkije, een land dat een knooppunt is geworden voor drugshandel en een toevluchtsoord voor wereldwijd gezochte criminele figuren. Deze omgeving is doelbewust bevorderd door de regering van president Recep Tayyip Erdogan.
Volgens een rapport van de Turkse Financial Crimes Investigation Board (MASAK) stortte Leijdekkers op 22 september 2020, twee weken na zijn tweede binnenkomst in Turkije, een half miljoen euro aan contanten op een rekening bij Denizbank.
Onder normale omstandigheden zou een dergelijke substantiële storting door een buitenlander alarmbellen hebben doen rinkelen. Maar hij ondervond echter geen obstakels vanwege een reeks amnestiewetten voor rijkdom die de regering van Erdogan de afgelopen tien jaar heeft uitgevaardigd. Deze wetten gaven zowel buitenlandse als Turkse spaarders garanties dat er geen administratieve of strafrechtelijke onderzoeken zullen worden uitgevoerd naar de bron van het geld.
Het resort waarin de luxe villa staat, die Leijdekkers gebruikte om het Turkse staatsburgerschap aan te vragen, staat bekend als een geliefd toevluchtsoord voor invloedrijke figuren van de regerende Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling (AKP) van president Erdogan en personen die banden hebben met het presidentiële paleis. Leijdekkers voelde zich steeds meer op zijn gemak en huurde vervolgens vier extra villa’s in hetzelfde resort om zijn familieleden, vrienden en collega’s voor langere tijd te huisvesten.